MASHHAD CEO

شهر مشهد شهری در حال دگردگونی است. هسته مرکزی شهر، حرم، به عنوان موتور محرک اصلی آن، یک فضای داخلی بزرگ است که با طرح توسعه حرم در سالهای اخیر، علاوه بر رشد در محورهای سه گانه، برانگیزاننده دگرگونی ماهیت شهر در آینده است. از طرف دیگر، از شاخصه‌های اصلی شهر در ارتباط مستقیم با نحوه زندگی شهروندان آن، محورهای عریض با پیاده‌رو های پهن است که در دوران مشخصی از مدیریت شهری با اولویت دادن به پیاده، باعث رونق پیاده روی و حتی استفاده از دوچرخه گردید . وجود باغ‌های بزرگ در شهر، هر چند عمدتاً به روی عموم باز نیستند، تم سابق شهر را به عنوان باغ – شهر نشانه گذاری کرده و بخشی جدایی ناپذیر از هویت (بصری) شهر هستند. محور خیام به عنوان مهم‌ترین محور اداری خدماتی شهر، دارای هر دوی این ویژگی هاست

پیاده روهای عریض و تقاطع با باغ‌های ملک آباد و آستان قدس، در امتداد آن، مجموعه در حال ساخت مشهد مال و استادیوم امام رضا، انرژی بیش از چیزی که هست را در آینده وعده می‌دهد. در سمت دیگر مجموعه ششصد دستگاه با فضای سبز و عمومی مطلوب، سناریوی فوق را تکمیل ساختمان‌های اداری، علی الخصوص آنهایی که با ارباب رجوع سر و کار دارند، با توجه به تغییر اجتناب ناپذیر زیر ساخت آنها به الکترونیک و هوشمند، به سرعت در حال تغییرند. همزمان در حوزه مهندسی، جدا و مستقل شدن رشته‌ها و تخصص‌ها، مانند مهندسی نما، انرژی، هوشمند سازی و … پیش بینی تغییرات زیادی را در مهندسی محتمل می‌نماید. این دو زمینه با هم، طراحی و تدوین استراتژی کلی ساختمانی را که می‌خواهد چند ده سال (حتی بیشتر) پاسخگو باشد را دچار چالش می‌کند.

 برنامه ریزی، طراحی و ساخت ساختمان نظام مهندسی در این شرایط، که احتمالاً حتی به محض احداث دچار دگرگونی‌هایی در ساختار خود خواهد شد، چگونه می‌تواند باشد؟ آیا رشته‌های تخصصی مهندسی در پنجاه سال آینده همین‌ها خواهند بود؟

آیا نحوه رجوع به فضای اداری و انجام امور، به همین شکل خواهد ماند؟ آن روز ساختمان نظام مهندسی چه خواهد شد؟

بنا بر این موارد، به نظر ما، ساختمان نظام مهندسی، یا هر ساختمان عمومی دیگر، می بیست در درجه اول یک زیر ساخت شهری باشد، چیزی بیش از عملکرد مستقیم آن، به نحوی که پس از پوشش عملکرد تعریف شده، از آن فراتر رفته و شهر را گسترش دهد. چه در حال حاضر و چه در آینده بنا بر این ما ساختمان را دسته بندی کردیم، به هسته سخت و فضای بینابین

هسته سخت در برگیرنده عملکرد تعریف شده فعلی با منطقه بندی فضا است، انعطاف پذیر است و منطبق با برنامه و سطح دسترسی است، تشکیل شده از تعدادی فضای باز اداری در هر طبقه کنار هم، به جای یک فضای باز اداری، به شکل یک ساختمان بتنی مستقل که سازه، محور دید و اقلیم و منطقه بندی فضا و عملکرد، یکپارچه به معماری آن بدل شده اند

فضای بینابینی در برگیرنده هر گونه عملکرد عمومی (در حوزه تخصصی (که قابلیت اضافه شدن به شهر را دارند، به شکل یک فضای سیال و شفاف و بینابین شهر و هسته سخت و با مرز شفاف که تلاش می‌کند با تنظیم روابط بین عملکردهای خود، عرصه‌های عمومی و نامعین برای پروژه و شهر ایجاد کند کل ساختمان و محوربندی آن با شبکه ای سه بعدی از دنباله فیبوناچی و کاستن از مدول‌های آن به بهانه تقویت عرصه عمومی، کاستن از ماده و افزودن به فضا، دید و منظر، کنترل مصرف انرژی و تجربه حضور در زیر سقف (زیر هسته سخت که به صورت معلق بارگذاری شده) به صورت یکپارچه است که افزودن پوستهای شفاف و سبک برای باز تعریف، مرز، محتویات آن را به صورتی مبهم به نمایش می‌گذارد

پروژه، تلاش دارد نظام مهندسی باشد، ریاضیات دارد، سازه هیجان انگیز و واضح دارد، مدولاسیون دارد و از خاصیت دو پوسته در جهت مصرف انرژی استفاده کرده است، و از آن هم فراتر برود، نمادین است، فضای عمومی قابل ارایه به شهر دارد، انعطاف پذیر است و توانایی تبدیل به گونه‌های دیگر دارد