Sahel Sepehr

ساختمان اداری ساحل سپهر

A Flattened Architecture

Background

2006 we started the project Sahel Sepehr with a brief for small offices with distinct programs. The finances of the client took a turn and so did the brief which led to years of delay, such that the projects was reinitiated in 2010 and proceeded into construction phase with a different program; an office building comprising of offices between 60m2 and 120m2, and a single unit ground floor open space office that, turned into a double unit later on in the project, for the client’s use. Another aspect was that the building be designed so that units could be combined for single usage allowing the whole building to be used by a single organization if need be. The most prominent factor that caught our attention upon our first site visit was the site’s position in relation to neighboring western lots and a large construction site to the east. Our lot was the size of 8 of the regular western lots combined and a building going up according to zoning regulations would have been a threat to those neighboring buildings as well as to our project.

Zoning

Our first measure was to negotiate with the municipality in order to extended the empty space of the back and front yards of the adjacent eastern lots into our project so that we would not be blocking the urban green corridor created by those yards or have the protruding lip of the adjacent building, in our yard. We negotiated to be permitted to exceed the 60%+2m building limit, while still constraining the footprint of the building to the initial 50%. Another challenge that we took on with the Municipality was to take advantage of the road being a cul-de-sac and therefore extending out in the dead end side which resulted in a central yard. The combination of these two strategies created new depth that brought in light, air, and made a project that respected its context.

Qualities

With a four meter recess on the north side we have maintained for each unit light and air and views from two sides and also created an active façade facing our northern neighbors. The project’s circulation is open-air and suspended, with a gap from the main body only connecting at destination points, reinserting itself as an in-between space that opens up a new perspective of the city to us. These corridors have also determined the mechanical and utility installation routes.

Economy

The economical recession that followed the heavy sanctioning of Iran hit the project at the stage that the building frame had gone up and had direct effects on our material pallet choice. However it seemed to us that our spatial strategies had already shaped the building therefore we welcomed this new challenge. Kenitex, and white composite louvers, for the Façade, cast in place mosaic for communal floors, steel profiles for railing, exposed concert structure although initialing not intended,… all materials used in the project were made in Iran and these constraints somehow became characteristics of the project. Ultimately the building construction came to a total of $400 per square meter a figure beating minimum rates even in Iran.

Market

Towards the end of construction it turned out that the client was to sell the building as a whole. In the current Iranian climate of luxury oriented taste in architecture we were apprehensive about the market response but the spatial qualities of the building proved to be convincing and our apprehensions soon faded.

Our ideas were read as obvious and integral, our artistic intervention could not be spotted, the projected was uniform; flattened.

Project: Sahel-E- Sepehr Office Building

Area: 1752.8 M²

Program: Administrative

Design Date: 2014-2006

Status: Completed

Location: Saadat Abad, Tehran, Iran

Client: Asia Physical Development Consulting Engineers, In Association with Sepehr-E-Saderat Co.

Project Architect: Amirhossein Taheri I Metamorphosis Method

Design Associates:

Design Team (Phase 1): Iman Daneshvarnejad – Saeed Sarani – Iman Sadraei Tabatabaei – Mohamadreza Mohebali

Design Team (Phase 2): Iman Daneshvarnejad – Bita Rostami – Naser Naghdi

Supervision: Khashayar Bakhtiari – Zahra Khodabakhsh – Amirhossein Taheri – With Thanks to Kaveh Kerdegari

Workshop & Project Manager: Ali Al Mohammadi

Structural Consultant: Arya Daneshvar

Mechanical Consultant: Amirhossein Amiri

Electrical Consultant: Ahmadreza Shirzad

Contractor: Asia Physical Development Consulting Engineers, In Association with Sepehr-E-Saderat Co.

Photography: Parham Taghiof – Aria Rahnamaee – Sorush Majidi

Presentation Team: Shafaq Javidi – Irsa Khaleghi – Aria Rahnamaee – Shiva Shirazi

نام پروژه: ساختمان اداری ساحل سپهر

مساحت: 1752.8 متر مربع

نوع کاربری: اداری

سال طراحی: 1385-1393

مرحله اجرا: اجرا شده

مکان: ایران، تهران، سعادت آباد

کارفرما: پژوهشکده توسعه کالبدی

اجرا: پژوهشکده توسعه کالبدی

معمار: شیوه دگردیس – امیرحسین طاهری

همکاران طرح:

فاز1: ایمان دانشور – سعید سرانی – ایمان صدرایی طباطبایی – محمدرضا محبعلی

فاز2: ایمان دانشور نژاد – بیتا رستمی – ناصر نقدی

نظارت عالیه: خشایار بختیاری – زهرا خدابخش – امیرحسین طاهری – باتشکر از کاوه کردگاری

مدیرپروژه و کارگاه: علی لعل محمدی

سازه: آریا دانشور

تاسیسات مکانیکی: امیرحسین امیری

تاسیسات الکتریکی: احمدرضا شیرزاد

نظارت سازه: آریا دانشور

نظارت تاسیسات: امیرحسین امیری – اشکان امیری – درویش

نظارت مقیم: فرزام مهرفام

عکس: پرهام تقی اف – آریا رهنمایی – سروش مجیدی

ارائه: شفق جاویدی – ایرسا خالقی – آریا رهنمایی – شیوا شیرازی

پروژه تقدیر شده جایزه معمار سال 1393

معماری دنیای تخت

زمینه

پروژه ساحل سپهر در سال 1385 با برنامه ای متفاوت از چیزی که هست به دفتر ما داده شد. قرار بود دفاتر کوچک با برنامه ای مشخص در پروژه ساماندهی شوند. بی پولی کارفرما و تغییر تدریجی برنامه کاربری ، سال ها برنامه ساخت را به تعویق انداخت. طوری که بهمن 1389 پروژه با برنامه یک ساختمان اداری، با تیپولوژی دفاتر 60 تا 120 ، طبقه همکف به صورت تکواحد (بعدا دو واحد) برای استفاده کارفرما وارد پروسه ساخت شد. از همان ابتدا بنا بر این بود که طراحی به گونه ای باشد که طبقات قابلیت حداکثر تجمیع را داشته باشند و یا حتی امکان استفاده به صورت یکپارچه از کل ساختمان فراهم باشد.

مهمترین فاکتوری که پس از بازدید از سایت به نظر ما آمد ، موقعیت خاص زمین به واسطه همسایگی ها بود. ساخت پروژه با برنامه مذکور تهدیدی برای واحد های همسایگی مجاور و همچنین خود پروژه ما ایجاد می کرد. زمین ما حاصل تجمیع حدود 8 قطعه از بافت پیرامون غربی است و در سمت شرق سایت، گود برداری حاصل از ساخت پروژه عظیم تجاری – اداری است که سال ها رها شده بود و کوچه ما را برخلاف برنامه شهری ، بن بست کرده بود.

به نظرمان آمد که همین موضوع استراتژی اولیه توده گذاری در سایت است، طوری که به ساختمان ما یک دیدگاه فراتر از منافع خود پروژه (شهری) اضافه کند و همچنین با بافت مجاور (هر آنچه که هست) در صلح قرار گیرد. آیا ساخت و ساز امروزی می تواند رابطه ای برد-برد ایجاد کند؟

شهرداری

در اولین قدم با شهرداری وارد مذاکره شدیم تا اجازه امتداد حیاط های مجاور غربی را داخل پروژه ما بدهد ، یعنی اجازه دهد تا ما از محدوده 2+60% ، محدوده ساخت را فراتر ببریم (البته به شرط تامین 50% سطح اشغال که در برنامه بود) و امتداد بدنه های چند لایه غربی را در ساختمان خود بیاوریم طوری که نه ما آنها را BLOCK کنیم و نه دیواره های نامناسب آنها در حیاط ما بیفتد.

چالش بعدی با شهرداری ، استفاده از پتانسیل بن بست شدن کوچه بود، طوری که بتوان به واسطه ضابطه ی سایه اندازی 60 درجه، توده شرقی را جا به جا کرد و در نتیجه بن بست تعریف شود; حیاط مرکزی بزرگی بدست آوریم و ساختمان را از حالت دو بعدی خارج کنیم. حالا ما به التفاوت سطح اشغال و محدوده ساخت به ما این اجازه را میداد که برشی در توده ایجاد کنیم که نور ،هوا و منظر به اعماق پروژه نفوذ کند و ریتم مناسبی در بدنه شهری ایجاد شود.

خواص

نتیجه ، تولید واحد های دو طرف نور-منظر ، با امکان کوران طبیعی برای همگی آنها بود. سیرکولاسیون پروژه را با ریسک ، به صورت هوا- باز طراحی کردیم ، با فاصله کمی از بدنه که تعلیق آن به ما یادآوری کند که در حال گذر از فضای بینابینی هستیم. همین راهروها، مسیرهای تاسیساتی ما را نیز سازماندهی کرد.در حین گذر از آنها ، پرسپکتیو های کشف نشده ای از تهران، مثل کریدور سبز همسایگی غربی قاب می شدند.

بدنه ای غربی بدست آوردیم ، که انتظار دیدن آن در این پرسپکتیو از شهر وجود ندارد یا حداقل سالهاست از بین رفته است. با یک عقب نشینی 4 متری از شمال امکان نورگیری مستقیم برای بلوک خود فراهم کردیم و منظر همسایگان شمالی را نیز سطحی فعال کردیم. بعد از ساخته شدن همسایه تجاری – اداری شرقی ، ساختمان ما رو به درون دارد و کمترین هزینه را از همسایگی با آن می پردازد.

اقتصاد

بحران اقتصادی درست در مقطعی از پروژه شروع شد که اسکلت ساختمان رو به اتمام بود و استخوان پروژه درآمده بود. به نظر می آمد کار خودمان را کرده ایم. پالت متریال تحت تاثیر قرار گرفت. استقبال کردیم. کنیتکس برای بخش هایی از نما ، لوور سفید با ورق کامپوزیت ، موزائیک درجا برای کفسازی مشاعات ، نرده با پروفیل ، نگه داشتن بخش زیادی از استراکچر بتنی که قرار نبود اکسپوز باشد ( با کمی مرمت و رتوش) . هیچ متریال غیر ایرانی در پروژه استفاده نشد. همین ها به نظر ما تبدیل به ویژگی ها و بعضا جذابیت های پروژه شدند. ساختمان متری 1.200.000 تومان تمام شد.

بازار

اواخر پروژه تصمیم برآن شد که برای فروش یکپارچه اقدام شود. نگرانی ما در تقابل با بازار مصالح محور و آگهی خور شکل گرفت. اما در عمل انگار ایده های ما مورد استقبال واقع شد، انگار هنوز بقایای لذت بردن از فضای باز،مشاعات،نورو هوا وجود دارد. ساختمان با قیمت روز و به صورت یکپارچه فروخته شد.

ایده های ما تبدیل به بدیهیات شده بودند، انگار را حل دیگری وجود نداشت ، برخوردهای به ظاهر آرتیستیک ما محو شدند. هیچ کس آنها را نمی دید. پروژه تخت شد.

PROJECT:
SAHEL SEPEHR

AREA:
1760 m²

YEAR:
2006-2014

TYPE:

Work Space

NOTE:

Memar Award Honorable Mention

LOCATION:

TEHRAN