Veysar Villa Complex

با توجه به رویکرد کلی در ساخت این پروژه، همچنین دور بودن آن از شهرهای اطراف، تلاش بر آن خواهد بود تا مجموعه بتواند انرژی مورد نیاز خود را از منابع طبیعی مانند باد تأمین کرده و به صورت کاملاً خودکفا عمل کند.

نسل خانه های پیشین

با نگاه به روستای مجاور، سه تیپ خانه قابل تفکیک است: نسل اول خانه ها با سقف شیروانی و ایوان، مصالح بوم آورد، دیوارهای ضخیم و پنجره های اندک، نمود کامل خانه های روستایی به شمار می آیند. به مرور زمان و با ورود مصالح جدید، نسل دوم خانه ها شکل گرفته است، در این نسل از خانه ها با وجود حفظ فرم کلی ساختمان ها، سیمای روستا به واسطۀ حذف ایوان، اجرای سقف با ورق گالوانیزه، ساخت بازشوهای بیشتر و تغییر ابعاد ساختمان به کل تغییر یافته است. نسل سوم خانه های ساخته شده، همان ویلاهای افراد غیر بومی است که تا حدودی اجرای تمیزتر و اعیانی خانه های نسل دوم هستند.

اما سوال اینجاست که پروژۀ حاضر به عنوان نسل چهارم ساخت، چگونه باید باشد؟ ارتباط آن با نسل اول به عنوان نسل خانه های بومی، با وجود کاربری متفاوت، آن چگونه خواهد بود؟

تلاش این پروژه در جهت احیای بارزترین ویژگی های نسل اول (ارتباط ارگانیک با محیط اطراف و فرم سازگار با اقلیم) به روشی مدرن خواهد بود.

از آنجا که برای عبور ماشین می باید حداقل تغییراتی در فرم زمین صورت گیرد و با توجه به رویکرد کلی پروژه در حفظ محیط زیست، میزان صلبیت مسیر مورد سوال قرار خواهد گرفت. استفاده از مصالحی چون آسفالت برای مسیر به علت تغییر کاملاً محسوس در زمین، با رویکرد ذکر شده مغایر بوده، نیاز به مسیر با صلبیت کمتر، سبزتر و ارگانیک تر می باشد.

مسیر پیاده نیز با رویکرد مداخلۀ کمتر در زمین، هرکجا بر روی زمین قرار گیرد، به صورت ارگانیک تر و “کمتر ساخته شده” و هر کجا برای جلوگیری از قطع درختان بالای سطح زمین قرار گیرد، با صلبیت بیشتر ساخته خواهد شد.

شکستگی در پلان از طرفی باعث جذب بیشتر باد و در نتیجه تهویه بهتر در اقلیم معتدل و مرطوب سایت خواهد شد، از طرف دیگر سطح بیشتری نیز در معرض تابش آفتاب قرار خواهد گرفت. همچنین شکستگی در پلان موجب افزایش دید به جنگل خواهد شد.

نحوه قرارگیری ویلاها

به منظور حفظ گیاهان به خصوص درختان و بوته های کهن سال، هرجا تراکم درختان کم بوده، ساختمان بر روی زمین و راه پیاده از بین درختان و بر روی زمین ایجاد شده است. در قسمت های پر تراکم، ساختمان و راه پیاده از سطح زمین فاصله گرفته، بر روی خط سبز درختان قرار خواهند گرفت.

بوجود آمدن مجتمعی از خانه ها چنانکه به شکل روستا و بعدها به صورت شهر گردهم آورندۀ مجمعی از انسان ها بوده است، هموارۀ از طریق ” گسترش مداوم، خود به خودی و ارگانیک” خانه ها بوده است. ایجاد زیستگاه با نگاه از بالا و طراحی سلسله مراتبی حداقل در محیط بکر سایت حاضر مناسب به نظر نمی رسد.

کمرنگ کردن سلسله مراتب و نظم شهری، و در مقابل، ایجاد احساسی از رشد ارگانیک مجتمع اولین ایده در طرح سایت بوده است.

در طرح این پروژه، تلاش بر ایجاد تکرار و تنوع در کنار هم بوده است؛ بدین ترتیب که به جای طرح “تیپ”، “الگو” و “زبان” مشترک طراحی شده است. در واقع این “ژن” به تولید گونه های مشابه اما متفاوت منجر خواهد شد.

قرار دادن نظم ارگانیک به جای نظم سلسله مراتبی به همراه ایجاد زبان مشترک در طرح پروژه، عنصر هیجان، تنوع دید و کشف فضایی به همراه خواهد داشت.

گسترش ارگانیک

گسترش ارگانیک به معنای گونه ای از “نظم” در طرح این پروژه به کار گرفته شده است. بدین معنی که در طرح راه ها و ویلاها، سعی بر ایجاد نظمی ارگانیک در مقابل نظم سلسله مراتبی بوده است.

نمونۀ بزرگنمایی شدۀ این تقابل را میتوان در طراحی شهری شبکه ایِ شهرسازی مدرن در مقابل طراحی ارگانیک شهری مانند یزد یافت. به گونه ای که شهر یزد با داشتن زبان مشترک ساختن (حیاط مرکزی)، گسترش پیدا کرده است. این موضوع، شهر را در موقعیتی فعال و زنده قرار داده است به طوری که هر قسمت از آن واجد حس مکان متفاوت با دیگر نقاط آن شده است. بیننده هنگام مواجهه با چنین بافتی اقدام به کشف فضاهایی با کیفیت های مختلف خواهد کرد. در واقع تفاوتِ مکانیِ شهرهایی با گسترش ارگانیک، از تفاوت همین “زبان های گوناگون” آنها منجر شده است. اینکه حال و هوای شهری مانند ونیز با کاشان تفاوت دارد به طوری که کاراکتر آن شهر را نمایان میکند، نشان دهندۀ لزوم اهمیت دادن به گسترش با نظم ارگانیک است.

بدین ترتیب، در طرح کلی این شهرک ویلایی، سعی در بوجود آوردن حس مکان متفاوت، از طریق زبان مشترک خاص این پروژه با هدف ایجاد کشش فضایی، تعلق مکان، کشف و هیجان بوده است. این زبان مشترک در اینجا با ایدۀ رشد در گیاهی مانند ریزوم یا گیاه زنجبیل صورت گرفته است.

در این گونه از گیاهان، ریشه در زیر خاک به صورت افقی گسترش پیدا کرده، ساقه هایی از آن در طول مسیر این ریشه ها از خاک سر بر آورده اند.

الگوی شکل گیری ویلاها

–  قرار گیری ویلا بر روی زمین با توجه به شیب و درختان موجود.

–  تقسیم عملکردها در سه بال ویلا به طوری که هر بال به تراس ختم شود.

–  استفاده از مدول های منظم برای سهولت در ساخت.

–  استفاده از مصالح و سازۀ مشابه در ساخت تمامی ویلاها.

–  جداره های رو به حیاط شفاف و باقی صلب باقی می مانند.

–  استفاده از نورگیرهای سقفی.

– قرارگیری بالهای ویلا به صورتی که اولاً انتهای آنها به سمت منظر مناسبی باشد و دوماً حیاط خصوصی و عمومی مناسبی بوجود آورد.

با حفظ ایدۀ اولیه و با گسترش ویلاها به صورت های مختلف در پلان، میتوان ویلاهایی با مساحت های گوناگون، به صورت یک، دو و سه خوابه ایجاد کرد.

گسترش به گونه های مختلف میتواند علاوه در پلان، در مقطع نیز اتفاق بیافتد. حرکت در ارتفاع میتواند  ویلاهای دوپلکس و یا دو ویلای مجزا تولید کند.

بدین ترتیب مسیر خاکی موجود رشد کرده، سایت را در بر می گیرد. ویلاها با این منطق، تمام کنندۀ مسیر خواهند بود.